Juffrouw Lina

1888 was het jaar waarin Nederland de naturalistische roman ontdekte. In één en hetzelfde jaar verschenen "Een liefde" van Lodewijk Van Deyssel, "Eline Vere" van Louis Couperus en "Juffrouw Lina" van Marcellus Emants. Van die drie is "Een liefde" zomaar een titel in de literatuuroverzichten, "Eline Vere" een ever-seller en "Juffrouw Lina" de grote onbekende. Niettemin kan deze psychologische studie van een vrouw (met een dramatisch slot) zich heel goed meten met Couperus’ klassieker. Lina is veertig jaar oud en werkt op de kaasboerderij van de familie Plat, ergens aan de rand van een grote stad. Een discrete figuur, maar sommigen vermoeden dat er iets gebeurd is in haar verleden. Dan, tijdens een huwelijksfeest, komt Lina’s dochter Maria naar de boerderij. Niemand heeft haar ooit gezien, of ooit van haar gehoord. Niemand wist zelfs dat de "juffrouw" getrouwd is geweest – of niet? Als de waarheid boven water komt, staat juffrouw Lina opeens met haar rug tegen de muur.

Marcellus Emants (1848-1923) was een Nederlandse schrijver. Zijn bekendste roman, "Een nagelaten bekentenis", is sinds verschijning in 1894 doorlopend in druk geweest en werd in alle grote Europese talen vertaald. Hij kon het goed vinden met de Tachtigers, maar maakte bezwaar tegen hun bloemrijke stijl van schrijven: zelf hield hij het liever sober en realistisch. Hij was een naturalist, met veel oog voor sprekende details en de donkere kanten van het leven.